« Η πιο όμορφη ελιά»(Έφη Κ.)

Προχθές γυρνώντας από τη θάλασσα με τα ποδιά εγώ,η γιαγιά μου,ο παππούς μου και ο αδελφός μου. Όμως ξαφνικά είδαμε μπροστά μας μια όμορφη ελίτσα. Τότε αποφάσισα να τις κάνω κάποιες ερωτήσεις:
- Πως σε λένε ελιά? - Με λένε "Κούκη".
- Ποσό ετών είσαι? - Είμαι πενήντα τριών ετών.
- Έχεις φίλους?
- Ναι! Έχω πάρα πολλούς φίλους.
- Βγάζεις πολλούς καρπούς το χρόνο?
- Και βεβαία βγάζω. - Αγαπάς τους ανθρώπους?
- Ναι τους αγαπώ αλλά όχι όλους γιατί μερικοί κόβουν τούς φίλους μου από τον κορμό.
- Σου πέφτουν πολλά φύλλα το φθινόπωρο?
- Όχι τα φύλλα μου δεν μου πέφτουν το φθινόπωρο. Στη συνεχεία αποχαιρέτησε η μια την άλλη με πολλή συγκίνηση και στεναχώρια. Επειδή την ώρα που μιλούσαμε γίναμε πολύ καλές φίλες. Στο τέλος για να την θυμάμαι η ελιά μου έδωσε έναν καρπό της για να την θυμάμαι και να μην τη ξεχάσω ποτέ σε όλη μου τη ζωή.