«Η ευαίσθητη μανταρινιά» (Λυδία Ν.)

Μια παγωμένη μέρα του Γενάρη έκανα βόλτα στο πάρκο της γειτονιάς μου με τους γονείς μου και την ξαδέρφη μου. Ξαφνικά ακούω πίσω μου μια φωνούλα ...
-Κρυώνω τόσο πολυγόνατο με ξέχασαν μέσα στο κρύο αφού δεν αντέχω...
-Ποιός μιλάει; ρώτησα με απορία.
-Εγώ η μανταρινιά είμαι, δεν με βλέπεις; Ρίξε μου ένα παλτουδάκι. Εγώ είμαι γεννημένη για τα ζεστά μου τι κάνω εδώ?
-Μη στενοχωριέσαι της είπα σε λίγο καιρό θα γίνεις πάλι ζουμερότατη.Άσε με να σε μυρίσω για να μου θυμίσεις καλοκαίρι...Πλησίασα έκλεισα τα μάτια μου και το κρύο έφυγε. Σ' αγαπώ πολύ μανταρινιά.