...κι έτσι όλα τα παιδιά της γειτονιάς τον φώναζαν Μπαμπαθέλο. Ο Μπαμπαθέλο δεν έκλεινε ποτέ την τηλεόραση γιατί μπορεί να έχανε κάποια διαφήμιση ή κάποιο έργο. Δεν έβγαινε ποτέ έξω από το σπίτι. Γι’αυτό δεν τον ήξερε κανείς και δεν είχε κανένα φίλο. Μια μέρα ένας συμμαθητής του πέρασε από το σπίτι του και χτύπησε το κουδούνι. Άνοιξε η μαμά του. Όταν τον είδε τον ρώτησε τι ήθελε και εκείνος απάντησε ότι θέλει να παίξει μαζί με τον Μπαμπαθέλο. Όταν τον είδε τον ρώτησε τι ήθελε και εκείνος απάντησε ότι θέλει να παίξει μαζί του. Ο Μπαμπαθέλο ξαφνιάστηκε. Ο φίλος του τού είπε ότι ήρθε για να παίξουν. Ο συμμαθητής του τον ρώτησε πώς κατάφερνε να πείσει τους γονείς του να του αγοράζουν όλα αυτά τα πράγματα. Του απάντησε πως τους φώναζε συνέχεια και από τα νεύρα τους του το αγόραζαν. Επίσης του είπε να φύγει γιατί ήθελε να δει κι άλλο τηλεόραση. Την επόμενη μέρα στο σχολείο αυτό το κόλπο με τους γονείς διαδόθηκε παντού. Στο τέλος το έμαθε όλη η πόλη και ονομάστηκε «Μπαμπαθελούπολη».Σήμερα όμως οι γονείς μας θα πετάξουν τις τηλεοράσεις। Τι κρίμα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου