«Από Μπαμπαθέλος ...Μπαμπαδεθέλος» (Ελευθερία Μπ.)

… Κι έτσι, όλα τα παιδιά της γειτονιάς τον φώναζαν «Μπαμπαθέλο».

Του Μάνου όμως, δεν του άρεσε καθόλου και θεωρούσε ότι λέγοντάς τον έτσι τον κορόιδευαν. Αποφάσισε λοιπόν να χωρίσει τα διαφημιστικά προϊόντα σε δύο κατηγορίες: σε αυτά που του ήταν απαραίτητα και σε αυτά που τα αγόραζε από επιθυμία ή μετά από παρότρυνση μιας διαφήμισης. Ύστερα από τα απαραίτητα προϊόντα ξεχώριζε ένα-δύο που πίστευε ότι θα του φανούν απολύτως χρήσιμα, και ζητούσε από το μπαμπά του να του αγοράσει μόνο αυτά. Έγινε δηλαδή «επιλεκτικός καταναλωτής». Σαν επιλεκτικός καταναλωτής τώρα πια, μείωσε ταυτόχρονα και το χρόνο που έβλεπε διαφημίσεις και κατά συνέπεια, έβγαινε περισσότερο έξω κι έπαιζε με τους φίλους του ή ασχολούνταν με πρωτόγνωρα για εκείνον ,ως τότε, πράγματα και δραστηριότητες .

Οι συμμαθητές του δεν τον αναγνώριζαν. Τώρα πια κανείς δεν τον φώναζε «Μπαμπαθέλο». Το πολύ πολύ να τον φώναζαν «Μπαμπαδεθέλο». Κι ο Μάνος , κατάλαβε τι ωραία που είναι η ζωή μακριά από την τηλεόραση, μακριά από τον εθισμό της και μάλιστα, έγραψε ένα άρθρο στη σχολική εφημερίδα με τίτλο: «Από την τηλεόραση μακριά, περνάς πάντα πιο καλά!»