Εδώ πέρα όλα μοιάζουν τόσο αλλόκοτα. Η ατμόσφαιρα πρέπει να έχει μολυνθεί πολύ γιατί βλέπω ένα νέφος σκόνης και βρωμιάς. Τα κτίρια είναι τόσο διαφορετικά στο σχήμα, χωρίς μπαλκόνια και κεραίες.
Είμαι πάνω από το σημείο στο οποίο βρισκόταν το γήπεδο Καραϊσκάκη και στη θέση του βρίσκεται ένα ογδονταόροφο αθλητικό κέντρο και γύρω γύρω γηπεδάκια για εξωτερικά αθλήματα. Τώρα πετάω μακριά και πάω προς τη θάλασσα. Είναι πολύ βρώμικη και δεν είναι ούτε καν πράσινη. Για την ακρίβεια είναι σε μία απόχρωση του καφέ. Επειδή δεν μπορώ να αντικρίζω άλλο αυτό το θλιβερό θέαμα φεύγω. Βαρέθηκα και ταξιδεύω μία ώρα μπροστά και βλέπω και λίγο κόσμο. Παράξενο όμως, γιατί την ώρα που άρχιζε να νυχτώνει ο κόσμος έβγαινε έξω.
Τώρα μιας και πήγα στο μέλλον γιατί να μην κάνω κι ένα ταξίδι με τα σύγχρονα μέσα; Πάω να πάρω τα εισιτήρια. Παράξενα μηχανήματα για τα εισιτήρια έχουν εδώ πέρα. Μα πού μπαίνουν τα κέρματα; Θα ρωτήσω κάποιον...
-Συγνώμη κυρία μου, μήπως ξέρετε πώς λειτουργούν τα μηχανήματα για τα εισιτήρια;
-Διαλέγετε το εισιτήριο το οποίο θέλετε και δίνετε το αριθμό της πιστωτικής σας κάρτας και γίνεται αυτόματη χρέωση.
-Τρέχα γύρευε τώρα. Και αν δεν έχει ο άλλος πιστωτική; Αλλά να μου πεις άλλη εποχή εδώ. Τέλος πάντων αφού δεν έχω πιστωτική δεν θα με πειράξει να μην κάνω και ταξίδι.
Καιρός να πάω να δω και τη ζωή στην πόλη. Δεν είναι και άσχημα αλλά βαρετά να σου τα κάνουν όλα το ρομποτάκια κι εσύ να μην κουνάς ούτε το μικρό σου δαχτυλάκι. Επειδή είμαι κουρασμένος φεύγω και πάω σπίτι μου.
Ουφ!!!!!!! Επιτέλους στο σπιτάκι μου. Στην κανονική μου ζωή. Καλύτερα στο 2010 και ας μην έχουμε τόση τεχνολογία. Επίσης είναι καλύτερα γιατί μέχρι τώρα καλά που υπάρχουν ακόμα θέσεις εργασίας, γιατί με την τεχνολογία όσο πάνε και μειώνονται και αντικαθιστώνται από ρομπότ και άλλα νέα τεχνολογικά επιτεύγματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου