«Τρελά…γκάζια!» (Στέλιος Κ.)

Μια μέρα εγώ και οι φίλοι μου συναντηθήκαμε σε πολυκατάστημα και αγοράσαμε ο κάθε ένας μας από ένα τηλεκατευθυνόμενο αυτοκίνητο .
Στη συνέχεια πήγαμε στο πάρκο της γειτονιάς κι αρχίσαμε να παίζουμε με ενθουσιασμό . Τα αυτοκίνητα έτρεχαν με μεγάλη ταχύτητα μέσα στα χαλίκια φτιάχνοντας διάφορα σχήματα και σηκώνοντας σκόνη και ξεσηκώνοντας παιδιά και γονείς.
Κάποια στιγμή εγώ έχασα τον έλεγχο του δικού μου αυτοκινήτου και πέρασε τον φράχτη του πάρκου . Το αποτέλεσμα ήταν να βγει στο δρόμο, να βρεθεί στον κήπο της κυρα Περιστέρας και να ποτίζεται μαζί με της τριανταφυλλιές της τραυματισμένο άσχημα.
Τελικά το παιχνίδι μου δεν είχε μεγάλη διάρκεια ζωής , καθώς βραχυκύκλωσε και δεν μπορούσα πια να παίξω μαζί του. Με μεγάλη δύναμη ψυχής αποφάσισα να το αποχωριστώ και να το ρίξω στον κάδο ανακύκλωσης .