Μικρές καθημερινές ιστορίες.
Μια ηλιόλουστη μέρα, πηγαίνοντας στο φαρμακείο της γειτονιάς μου για να αγοράσω φάρμακα για τον παππού μου, γνώρισα ένα κορίτσι στην ηλικία μου.
-Γεια σου, πώς σε λένε; μου είπε εκείνη.
-Ελευθερία. Εσένα;
-Μελίνα.
-Και τι θέλεις να γίνεις όταν μεγαλώσεις;
-Ποιήτρια. Μου αρέσει πολύ η ποίηση.Από πολύ μικρή γράφω στίχους. Ο αγαπημένος μου ποιητής είναι ο Οδυσσέας Ελύτης.
-Κι εμένα μ’ αρέσουν πολύ τα ποιήματά του. Πολλά απ’ αυτά έχουν μελοποιηθεί.
-Αυτά μου αρέσουν πιο πολύ, είπε και πλήρωσε το φαρμακοποιό.
Ύστερα πλήρωσα κι εγώ και φύγαμε μαζί.
Κάναμε μια βόλτα στα μαγαζιά και είδαμε όμορφα ρούχα , παιχνίδια, υποδήματα και πολύ κόσμο στις καφετέριες.Τελικά κάτσαμε κι εμείς σε ένα παιδότοπο. Εγώ παράγγειλα ένα ποτήρι με λεμονάδα και η Μελίνα, ένα ποτήρι με πορτοκαλάδα. Φάγαμε επίσης και από ένα πιατάκι γλυκό του κουταλιού η κάθε μία.
Παίξαμε στα φουσκωτά και γελάσαμε με την ψυχή μας.
Τέλος πήραμε το δρόμο για τα σπίτια μας γιατί οι μαμάδες μας θα ανησυχούσαν πάρα πολύ. «Πρέπει να περάσω και απ’ το αρτοποιείο για να πάρω ψωμί» σκέφτηκα κι έτσι ξεκίνησα για το φούρνο. Αγόρασα ψωμί και χαρούμενη που είχα αποκτήσει μια νέα φίλη γύρισα στο σπίτι.
Τώρα, θα αναρωτιέστε τι να έγινε η Μελίνα; Πριν φύγουμε απ’ τον παιδότοπο ανταλλάξαμε τηλέφωνα. Κι έτσι θα τηλεφωνηθούμε για να ξαναβρεθούμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου