«Η Πόλη που δεν είχε όνομα!» (Ελευθερία Μπ.)

Δύο απ’ τους θεούς του Ολύμπου, ο Ποσειδώνας και η Αθηνά, κάποια μέρα φιλονίκησαν. Γιατί; Για το όνομα μιας πόλης (της Αθήνας)! Οι άλλοι θεοί, για να μην τους βλέπουν να φιλονικούν είχαν μια ιδέα. Οι δύο θεοί Θα έδιναν ο καθένας από ένα δώρο. Αυτός με το καλύτερο θα γινόταν κυρίαρχος της πόλης και η πόλη θα Έπαιρνε τ’ όνομά του/της.
Ο αγώνας άρχισε. Πρώτος ο Ποσειδώνας, χτύπησε με την τρίαινά του τον ιερό βράχο της Ακρόπολης. Τότε ένα λευκό, πολεμικό άλογο ξεπήδησε από εκεί χλιμιντρίζοντας. Κατόπιν, καταρράκτες νερών άρχισαν να τρέχουν. Ο Δίας έσκυψε να δοκιμάσει. Το νερό ήταν αλμυρό αλλά το άλογο ήταν πράγματι εντυπωσιακό!
Σειρά της Αθηνάς. Αυτή δεν έκανε κάτι εντυπωσιακό. Απλά έσκυψε, και φύτεψε έναν σπόρο. Αμέσως, μια ελιά φύτρωσε σ’ εκείνο το σημείο. Ο θεός Άρης ήταν με το μέρος του Ποσειδώνα. Επειδή όπως όλοι γνωρίζουμε, ο Άρης είναι ο θεός του πολέμου. Είπε λοιπόν στους υπόλοιπους θεούς, πως το νερό μπορεί να ήταν αλμυρό, αλλά οι καταρράχτες που θα τρέχουν, θα ομορφαίνουν την πόλη. Επίσης πολλά τους είπε και για το εξαίσιο άλογο.
«Άκουσε Άρη» του είπε ο Δίας, «αυτή η πόλη δε θα έχει ανάγκη από αλμυρό νερό αλλά από γλυκό. Και όσο για το πολεμικό άλογο, δε θέλω οι κάτοικοι αυτής της πόλης να ζουν με την έννοια του πολέμου. Αντίθετα θέλω και πρέπει να ζουν με ΕΙΡΗΝΗ και ΑΤΑΠΗ.
Ακριβώς για αυτό το λόγο, νικήτρια είναι η Αθηνά. Το δέντρο της ελιάς συμβολίζει τη δημιουργία, την ΕΙΡΗΝΗ!»
Η πόλη ονομάστηκε Αθήνα, προς χάρη της θεάς Αθηνάς και οι κάτοικοί της, από τότε ως σήμερα ζούν με ΕΙΡΗΝΗ και ΑΓΑΠΗ!!!